ഒറ്റയ്ക്കു രണ്ടു കിളികൾ

ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ച്ചയാണിത്‌. കടൽത്തീരത്ത്‌, പാർക്കു ബെഞ്ചുകളിൽ, ആളൊഴിഞ്ഞ വഴിയരികിൽ, കോളേജു മൈതാനത്തെ പുൽത്തകിടിയിൽ എന്തിനു ആൾക്കൂട്ടത്തിടയിൽ പോലും സ്വന്തമായൊരു ലോകത്തിൽ ഒറ്റയ്ക്കു സല്ലപിച്ചിരിക്കുന്ന രണ്ടു കിളികൾ.
കാഴ്ച്ചയൊന്നു തന്നെയെങ്കിലും ഇവരുടെ തലമുറകൾ മാറി വരുന്നുണ്ടാവണം.

സൂര്യനും ചന്ദ്രനും വന്നു പോകുന്നതു പോലുമറിയാതെ, എല്ലാം മറന്ന് ഇവരെന്തിനെക്കുറിച്ചായിരിക്കും സംസാരിക്കുന്നതു, എന്തായിരിക്കും പരസ്പരം കൈമാറുന്നതു.

വാക്കുകളും വരികളും കടലാസ്സിനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിലും മുമ്പൊരു കാലത്തു ഇവർ, 'കാഫ്ക'യെക്കുറിച്ചും ദസ്താവയോസ്കിയെക്കുറിച്ചും ചർച്ച ചെയ്തിരുന്നെത്രേ. ഉത്തരാധുനികതയുടെ ദൂഷ്യ ഫലങ്ങളെക്കുറിച്ചും കോളറക്കാലത്തേ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ചുമോർത്തു വേവലാതി പൂണ്ടിരുന്നത്രേ. സ്വന്തമായൊരു ലോകം കെട്ടിപ്പടുക്കുമ്പോഴുംആകാശത്തിനു കീഴിലും മുകളിലുമുള്ള എന്തിനേക്കുറിച്ചും അവർക്കൊരു കാഴ്ച്ചപ്പാടും ഉത്കണ്ഠയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി രണ്ടു വ്യത്യസ്ത കഥകൾ പറയുമ്പോഴെല്ലാം രണ്ടിന്റെയും പൊരുളൊന്നു തന്നെയാണെന്ന തിരിച്ചറിവിലായിരുന്നു അവരെത്തിച്ചേരാറുണ്ടായിരുന്നതു.
അതുകൊണ്ടു തന്നെ പറന്നു വന്ന ആകാശവീധികളിൽ ഒരിക്കലും വഴിപിരിയേണ്ടി വന്നതുമില്ല.

ഒന്നോ രണ്ടോ തലമുറ മാത്രം മാറി, ഇന്നിപ്പോൾ ഇവർക്കെന്തു പറ്റി ഇങ്ങനെ തെറ്റിപ്പിരിയാൻ.
അന്യോന്യം മുഖം തിരിച്ചിരുന്ന് ഒരേ കഥ തന്നെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതാവുമോ കാരണം.

(ജുമൈറയിൽ ഒരു വില്ലയുടെ മുറ്റത്തു കണ്ടതു)

കടപ്പാട്‌:വിവാഹമോചനത്തിന്റെ കണക്കെടുപ്പിൽ നമ്മുടെ നാടും മുന്നിൽ, പത്രവാർത്ത.