കൗതുകം

മഴയും മഴവില്ലും കളിക്കൂട്ടുകാരായിരുന്ന പ്രായം; ക്ലാസ്‌ മുറിയിലെ ആടുന്ന ബെഞ്ചുകളിലിരുന്ന് ബ്ലാക്ക്‌ ബോർഡിലെ വെളുത്ത വരകളെ സ്ലേറ്റിൽ പകർത്തുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ. എപ്പോഴാണെന്നറിഞ്ഞില്ല, എല്ലാവരുടേയും ശ്രദ്ധ പുറത്തെ മൈതാനത്തേക്കായി. അവിടെ, വീണു കിടക്കുന്ന ആഞ്ഞിലി മരച്ചുവട്ടിൽ കാലുകൾ തമ്മിൽ കെട്ടു പിണഞ്ഞു പിടയുന്ന രണ്ടു പട്ടികൾ. എന്തോ ആപത്തു സംഭവിച്ചുവെന്ന ചിന്തയിലാരുന്നു ഞങ്ങൾ.
ബോർഡിൽ എഴുത്തു നിർത്തി തിരിഞ്ഞ മാഷു കണ്ടതു പുറത്തേക്കു
നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഞങ്ങളെയാണു.അദ്ദേഹം ഒന്നു പുറത്തേക്കു നോക്കി; എന്നിട്ടു ഞങ്ങളോടായി ചോദിച്ചു: "ആ പട്ടികൾ ചെയ്യുന്നതെന്താണെന്നറിയണോ"
ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല; മാഷു തുടർന്നു.
'നിങ്ങൾക്കെല്ലാം പട്ടിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇഷ്ടമല്ലേ"എല്ലാവരും തലയാട്ടി."അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും നിങ്ങളുണ്ടായതു പോലെ ആ പട്ടികൾക്കും കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ടാവണം. അതിനു വേണ്ടിയാണു അവർ അങ്ങിനെ കെട്ടി മറിയുന്നതു.കുറച്ചു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്കു കാണാം അവരുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ".
ഞങ്ങളുടെ കൗതുകത്തിനു ആ ഉത്തരം അധികമായിരുന്നു. പിന്നീടാരും പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നില്ല.
പ്രകൃതി രഹസ്യങ്ങൾക്കു മുമ്പിൽ പകച്ചു നിൽക്കുന്നവരെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം
ഇന്നും മനസ്സിലേക്കോടിയെത്താറുണ്ട്‌ മാഷിന്റെ ആ വാക്കുകൾ.
(അൽ-ഐൻ മൃഗ ശാലയിൽ നിന്നൊരു കാഴ്ച്ച)
സമർപ്പണം: സൃഷ്ടിയുടെ രഹസ്യവും ലക്ഷ്യവും ഞങ്ങൾക്കു വെളിവാക്കിത്തന്ന മാത്യു മാഷിനു.