പല നിറങ്ങളിലുള്ള മനുഷ്യർ

മഞ്ഞ: ഇവർ ശൂദ്രർ. ഉരുകുന്ന വെയിലിൽ പതയ്ക്കുന്ന സ്റ്റീലിന്റെ ചൂടളക്കുന്നവർ. വെൽഡിംഗ്‌ റാഡിന്റെ അറ്റത്ത്‌ ഇരുമ്പു പാളികൾ ഒന്നു ചേരുമ്പോൾ, ചേർത്തിട്ടും ചേർത്തിട്ടും കൂട്ടി മുട്ടിക്കാൻ കഴിയാതെ പോയ ജീവിതത്തിന്റെ അറ്റങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ ഇവർ ആലോചിക്കാറില്ല.

പച്ച: മനസ്സു മരുഭൂമി പോലെ വരളുമ്പോഴും ശാപം കിട്ടിയതു പോലൊരു മരുപ്പച്ച തലയിൽ ചുമന്നു നടക്കുന്നവർ. ലോഹം ലോഹത്തെ അറുത്തുമാറ്റുമ്പോൾ, ആദിയിലെങ്ങനെ തീയുണ്ടായെന്നിവർ നമുക്കു കാണിച്ചു തരുന്നു.

നീല: കടലോളം നൊമ്പരം ഉള്ളിലൊതുക്കുമ്പോഴും സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട്‌, കണ്ണുനീരാഴിയ്ക്കപ്പുറം ഒരു തീരം. തുഴഞ്ഞു തീർക്കാനുള്ള ദൂരത്തേക്കുറിച്ചോർത്ത്‌ ദു:ഖിക്കുന്നതിനേക്കാൾ തുഴഞ്ഞു വന്ന് ദൂരത്തിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുകയാണിവർ.

ചുവപ്പ്‌: ഇതു വിപ്ലവത്തിന്റെ നിറമല്ലിവർക്ക്‌. വിശപ്പു മാറിയ വയറിനേ വിപ്ലവം ചിന്തിക്കാനാവൂ എന്നാരോ പറഞ്ഞതെത്ര ശരിയാണു. സ്മാരകങ്ങളും ചരിത്രങ്ങളും പണി തീർക്കുമ്പോഴും ചിത്രത്തിലോ ചരിത്രത്തിലോ നമുക്കിവരെ കാണാൻ കഴിയാറില്ല.

വെള്ള: ഇവർ സവർണ്ണർ. ചരിത്രം സൃഷ്ടിക്കുന്നവർ. കുടിയാൻ നിർമ്മിച്ച ഗോപുരത്തിനു മീതേ തങ്ങളുടെ കയ്യൊപ്പു ചാർത്തി ഇവർ ലോകത്തിനു വിട്ടു കൊടുക്കും. മഞ്ഞയും നീലയും പച്ചയും ചുവപ്പും ഊർന്നു പോകുന്ന അരിപ്പയിലൂടെ ചരിത്രത്തെ അരിച്ചെടുക്കും.

എല്ലാത്തിനുമൊടുവിൽ സമ്പന്നൻ കൂടുതൽ സമ്പന്നനും ദരിദ്രൻ കൂടുതൽ ദരിദ്രനുമാകുന്നു.

അല്ലയോ മഹാത്മാക്കളേ, 'സോഷ്യലിസം'. നിങ്ങൾ കണ്ട, എത്ര മനോഹരമായ, നടക്കാത്ത സ്വപ്നം.

(ജെബെൽ അലിയിലെ ഒരു സ്റ്റീൽ യാർഡിൽ നിന്നു)